دنـیـا ندارد قـیـمتی وقـتی که آقـا نیست            در عصر غیبت زندگی کردن که زیبا نیست

باید بـسـوزیم و بـسـازیم از فـراق یـار            هرکس نمی‌سوزد در این هجران که از ما نیست

باید به قـصد فـتـح، سمت قـله راه افتاد            پس جا بمـاند هرکسی اهل تـقـلا نیست

مـهـدی بـه دنـبـال مـن آمـاده مـی‌گـردد            بیچاره من وقـتی دلم اصلاً مهـیا نیست

تب می‌کـنیم آقـای‌مـان تب می‌کـند با ما            دارد هوای شیعه را، پس شیعه تنها نیست

دل‌هایمان حکم حرم دارد؛ در این دل هم            جز مهدی زهرا برای هیچ کس جا نیست

جـویـنده یـابـنـده‌ست، می‌گردیم دنـبالش            لبخندی از یوسف مگر سهم زلیخا نیست؟

دنبال راه وصل اگر می‌گردی ای عاشق            راهش به‌جز دل کندن از لذات دنیا نیست

باید برای قـبر خود امـروز کاری کرد            آه از دل غافل که قدری فکر فردا نیست!

باید همیشه زینت‌اش باشم ولی صد حیف            آلوده‌ای مانـند من در شأن مـولا نیست

جایی که بین روضه زهرا می‌رود از هوش            بـاور بـفـرمائـید که جـای تمـاشا نیست

زهرای مرضیه سرش را در بغل دارد            آقای لب‌تـشـنـه ته گـودال تـنـهـا نیـست

 از محضر او قاتلش هم دست پُر برگشت            هر جا حسین فـاطمه باشد فـراوانی‌ست